As a manual laborer living in Shwepyithar city, it might be almost impossible to go to a country like England, but trash from England can easily reach the front of his house in Myanmar. As soon as you step out of the house, the piles of garbage greeting you and
အနောက်တိုင်းက လူတွေက ကွန်ပျူတာကို တီထွင်ကြပါတယ်။ ပြီးတော့ ကွန်ပျူတာနဲ့သုံးနိုင်တဲ့ အင်္ဂလိပ်ဖောင့်တွေကိုလည်း တီထွင်ကြပါတယ်။ ဒါဖြင့် မြန်မာ
“ရွှေဘိုသနပ်ခါးတုံးများ ရန်ကုန်လိမ်းဖို့ယူ၊ ဘယ်လိုအသားမည်းမည်း ဝါဝါညက်ညက်ဖြူ” ဆိုတဲ့ နန်းတော်ရှေ့ဆရာတင်ရဲ့ ရန်ကုန်သူသီချင်းထဲက ရွှေဘိုသနပ်ခါးဆိုတာ စစ်ကိုင်းတိ
ကျွန်တော်ကမြေလတ်သား။ အညာသားပေါ့ခင်ဗျာ။ ကျွန်တော့်အကြောင်း ဘယ်သူမှ စိတ်ဝင်စားမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ အခုပြောမဲ့အကြောင်းအရာတွေက ယုံတမ်းစကားမဟုတ်ဘဲ ကိုယ်တွေ့ဆိုတာ သေချာစေ
သူမရဲ့နာမည်ရင်းက ယဉ်ယဉ်နှောင်း။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေရာကို ရောက်လာပြီးတဲ့နောက် အားလုံး သိကြတဲ့နာမည်က ကေသရီ။ အခု ကေသရီက ဧည့်သည်တစ်ယောက်ကို မျှော်နေပါတယ်။ ဒီဈေ
မြန်မာနိုင်ငံမှာနေ မြန်မာလူမျိုးဖြစ်လို့ နေ့တိုင်းတော့ မြန်မာစကားကိုပြော၊ မြန်မာစာကို ဖတ်နေကြရတာပါပဲ။ ပြည်တွင်းကပုဂ္ဂလိက ကျောင်းတွေနဲ့ နိ
